Fałszerz nie od zawsze doskonały!

Nie wszystkie prace wielkich fałszerzy były od razu perfekcyjne. Zanim wypracowali sobie odpowiednie umiejętności i styl, popełnili kilka malarskich bubli. Prace niektórych z nich daleko odbiegają od upragnionej doskonałości oryginału. Tym razem poznajcie bohaterów wielkich fałszerstw w nieco innej odsłonie. Dla przykładu posłużymy się dziełami Amadeo Modiglianiego.

Amadeo Modiglian. Twórczość Modiglianiego to przede wszystkim obrazy i rysunki. W latach 1909–1914 poświęcił się on jednak głównie rzeźbie. Głównym motywem jego twórczości, zarówno w rzeźbach jak i obrazach, jest człowiek. Obok nich jest kilka obrazów przedstawiających pejzaże. Dla stylu Modiglianiego charakterystyczne są formy linearne i mocno wyciągnięte. Na wielu spośród jego obrazów widoczne są typowe dla niego elementy, jak wydłużone twarze i oczy bez źrenic. Przedstawienie cechuje mocna redukcja, na portretach i aktach jest ono do tego stopnia skoncentrowane na osobie, że przestrzeń pojawia się w tle, a obok przedstawianej postaci prawie nie ma dodatków. Tylko w późnych dziełach Modiglianiego nieliczne umieszczane na obrazach przedmioty wskazywać będą na społeczne środowisko przedstawianej osoby. Powstałe przed 1914 nieliczne rysunki mające za temat varietés i cyrk przedstawiają osoby w większym, narracyjnym kontekście. W obrazach Modiglianiego czuć jego rzeźbiarskie doświadczenie, widać w nich bryłę, kształt, zmysłową cielesność. Mocny obrys, zdecydowany kontur, czujemy tu materię obrazu i jego realność, co sprawia, że bliżej nam do człowieka w obrazie, wiemy, że istniał on naprawdę, taki właśnie jak na niego dziś patrzymy. Rzeźbiarzem był Amedeo niespełnionym, zdrowie nie pozwoliło mu na kontynuację tej drogi, został tylko przy malarstwie, niemniej rzeźbiarskie próby dodały do jego malarstwa pierwiastek wynikający z cech charakterystycznych dla rzeźby. Stąd też jego kreska jest zawsze zdecydowana i solidna, oddająca twarz w sposób dokładnie zamierzony i kreująca ciało w sposób nieodwołalny, jakby ruchy pędzla były uderzeniami dłuta.

„Gdy poznam twoją duszę, namaluję twoje oczy.” A. Modigliani

John Myatt. Fałszerz znany głównie z podrabiania obrazów w stylu Picassa, Matisse’a, Chagalla, Dubuffeta i Giacomettiego. Myatt korzystał z bardzo prymitywnych materiałów, na przykład emulsyjnych farb do malowania ścian. Swoje dzieła postarzał za pomocą ziemi ogrodowej i kurzu z odkurzacza. Zanim doszedł do doskonałości, która pozwoliła mu na zmylenie ekspertów domu aukcyjnego Sotheby’s oraz specjalistów z tak znanych muzeów jak Tate Gallery oraz Muzeum Wiktorii i Alberta w Londynie, Myatt zmalował coś takiego:

Jest to falsyfikat dzieła Modiglianiego, który w rzeczywistości prezentuje się tak:

Amadeo Modigliani, Reclining Nude from the Back, 1917.

2. David Stein. W latach sześćdziesiątych dokonał licznych falsyfikatów Picassa, Modiglianiego, Chagalla, Cocteau, a także Degasa i Renoira. Był artystą, który bardzo skrupulatnie studiował obrazy artystów, których zamierzał podrobić – plama po plamie. Tak wyglądały początki jego pracy, kiedy zagłębiał tajniki Modiglianiego:

3. Elmyr de Hory. Ten fałszerz sprzedał ponad 1000 obrazów do renomowanych Galerii Sztuki i marszandów na całym świecie. Fałszował dzieła takich mistrzów jak Picasso, Modigliani, Matisse i Renoir. Zaczął swoją karierę fałszerza od kopii. Gdy jego przyjaciele pomylili jego kopie obrazów z dziełami słynnych malarzy, stwierdził że tworzenie oryginalnych dzieł w stylu mistrzów jest znacznie bardziej opłacalne i zachwycające, niż tylko kopiowanie. Jednak pierwsze kopie, pozostawiają wiele do życzenia.